بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل خطر زای قلبی عروقی در زنان مبتلا به سندرم متابولیک

مقدمه: سندرم متابولیک به عنوان یک عامل خطرزابرای بیماری های مزمن متعددی مانند دیابت نوع2 و بیماری قلبی- عروقی محسوب می شود که از طریق برخی عوامل مانند تغذیه ناسالم، روش زندگی بی تحرک و استعداد ژنتیکی ایجاد می گردد. در حالی که سطوح بالاتری از قدرت عضلانی با خطر پایین تر سندرم متابولیک همراه می باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی در زنان مبتلا به سندرم متابولیک به یک دوره تمرین مقاومتی است. روش بررسی: 26 زن یائسه سالم غیرفعال به صورت داوطلبانه هدفمند جهت شرکت در پژوهش انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و گواه تقسیم شدند.آزمودنی ها در آزمون های تن سنجی شامل اندازه گیری قد، دور کمر و لگن، وزن، چربی زیر جلدی و نمونه گیری خونی شرکت کردند. گروه تجربی تمرینات مقاومتی را به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه با 40 تا 50 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. یافته ها : نتایج نشان دادکه پس از 10 هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی شاخص های وزن                   (001/0>p )،کلسترول تام(03/0>p) وتری گلیسرید(001/0>p) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشت. همچنین در گروه تجربی نسبت به پیش آزمون تغییرات معنی داری در میانگین نمایه توده بدن، اندازه دور کمر، درصد چربی، فشار خون سیستولیک و کلسترول-hdl مشاهده گردید، اگرچه این تغییرات در بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: در مجموع یافته های پژوهش نشان داد که یک برنامه فعالیت ورزشی مقاومتی می تواند باعث بهبود عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان مبتلا به سندرم متابولیک شود. البته ساز و کارهای مؤثر در بهبود علائم سندرم متابولیک متعاقب فعالیت های ورزشی به وضوح مشخص نشده است.